ضربه پذیری و بهینه سازی کامپوزیت نایلون 6-بخش اول
چالش دیگر در تهیه آمیزه های پلی آمید6 – پلی پروپیلن ماهیت متفاوت این دو ماده از نظر سازگاری در فرآیند اختلاط است. پلی آمید6 پلیمری با گروه های عاملی قطبی و پلیپروپیلن یک پلیمر غیرقطبی است بنابراین این دو پلیمر از نظر ترمودینامکی امتزاج ناپذیر میباشند. برای غلبه بر این مشکل معمولا از مواد سازگارکننده در فرمولاسیون آمیزه مورد نظر استفاده می شود. سازگارکننده ها عموما به عنوان الیگومرها یا پلیمرهای دارای ماهیت دوگانه دوستی شناخته میشوند. عمده این مواد به صورت زنجیرهای پلی الفینی یا ترموپلاستیک الاستومر های عامل دار شده با مالئیک انیدرید به عنوان بخش قطبی سازگارکننده مورد استفاده قرار میگیرند(Chow, W. S., 2003:7427).
پلی آمید 6 یکی از پلیمرهای مهندسی است که خواص مکانیکی و حرارتی خوب این پلیمر استفاده از آن را در شرایط ویژه ممکن ساخته است. در کاربردهایی که به یک پلیمر مستحکم و در عین حال دارای پایداری حرارتی و ابعادی مطلوب دردمای بالا نیاز است، پلی آمید6 یکی از انتخاب های اصلی است(Meincke, 2004:739). علیرغم اینکه پلیآمید 6 دارای خواص مکانیکی بسیارخوب مانند مدول و استحکام بالا است، نقطه ضعف عمده این پلیمر چقرمگی کم و مقاومت به ضربه پایین آن است. به همین دلیل، به منظور افزایش چقرمگی در آمیزه های ساخته شده بر پایه پلی آمید 6 معمولا از یک پلیمر ضربه پذیرتر همانند کوپلیمرهای پلیپروپلین استفاده می شود(Gonzalez-Montiel, 1995:4587). با وجود اینکه آلیاژ پلیآمید 6 با پلیپروپیلن باعث افزایش مقاومت به ضربه محصول نهایی میشود اما در عین حال ممکن است تاثیر منفی بر سایر خواص مکانیکی مانند مدول و استحکام خمشی و کششی آمیزه نهایی بگذارد. به همین دلیل، معمولا در اهداف طراحی برقرار نمودن تعادل مناسب بین چقرمگی و استحکام کافی در آمیزه نهایی، بسته به کاربردهای مورد انتظار، یکی از چالشهای بنیادی است(Bai, 2004:3063).
از سویی دیگر معمولا در مواردی که به دست آوردن مدول بالاتر در کنار حفظ خواص دیگر اهمیت دارد، از تقویت کننده هایی نظیر الیاف شیشه(GF) استفاده می شود و یا پرکننده های معدنی به کامپوزیت افزوده می شوند. با این وجود، بهینه کردن خواص مکانیکی در سامانههای سه جزئی بر پایه PA6/PP/GF به منظور تولید یک کامپوزیت با سفتی بالا و چقرمگی کافی با چالش همراه بوده است(Laura, 2003:3347).
02432464407-09