پلی‌وینیل‌پیرولیدون
پلی‌وینیل‌پیرولیدون در خیلی جاها یافت می شود که انتظار یافتن پلیمر در آنجا نمی رود. برای مثال پلی وینیل‌پیرولیدون جزء اصلی اولین اسپری های حالت دهنده ی مو است، که در دهه ی ۱۹۵۰ بسیار رایج بود. این پلیمر به عنوان اسپری مو به کار می رفت، چون در آب حل می شود. یعنی هنگام شستن مو، می توانستید آن را با آب بشویید و پاک کنید. اما تمایل آن به آب یک مشکل هم محسوب می شود. چرا که پلی وینیل پیرولیدون تمایل دارد رطوبت را از هوا جذب کند، و این امر سبب می شد موها ظاهری چسبناک داشته باشند، چیزی که در دهه ی ۶۰ بسیار مد بود. این مشکل با کمک یک پلیمر دیگر برطرف شد، یک سیلیکون که پلی‌دی‌متیل‌سیلوکسان نامیده می‌شود. برای فهمیدن اینکه چطور با این سیلیکون اسپری موی بهتری به دست آمد، نخست بهتر است بفهمیم که اسپری مو چگونه عمل می‌کند. وقتی شما پلی‌وینیل‌پیرولیدون را اسپری می‌کنید، یک پوشش نازک روی مو ایجاد می‌شود. این پوشش سفت است و مو را از حرکت به اطراف باز می‌دارد.
حالا به یاد بیاوریدکه بیشتر اوقات دو نوع پلیمر مختلف مخلوط نمی‌شوند، بنابراین اگر ما مقداری سیلیکون در اسپری مو قرار دهیم، سیلیکون و پلی‌وینیل زمانی که روی مو هستند دچار جدایی فاز می‌شوند. سیلیکون یک لایه روی لایه‌ی پلی‌وینیل پیرولیدون ایجاد می‌کند که اجازه نفوذ آب را نمی‌دهد. بنابراین مو طبیعی‌تر به نظر می‌رسد. ولی این تمام چیزی نیست که پلی‌وینیل‌پیرولیدون می‌تواند انجام دهد. پلی‌وینیل‌پیرولیدون در چسبی که تخته‌های چند لایه را به هم می‌چسباند نیز به کار می‌رود. ولی اگر کاربرد جالب‌تری هم دارد که واقعاً می‌تواند زندگی‌های بسیاری را نجات دهد. زمانی در نیمه اول قرن بیستم، پزشکان فهمیده بودند به بیماری که خون زیادی از دست داده می‌توان پلاسمای خون داد، و پلاسما کمک می‌کند بیمار تا زمانی که خون کامل تهیه شود زنده بماند. ولی بعضی وقت‌ها، مثل زمان جنگ، حتی یافتن پلاسمای خون نیز مشکل است و دانشمندان به دنبال راهی بودند تا بتوانند کاری کنند که پلاسما بیشتر شود. در طول جنگ جهانی دوم و جنگ کره، پلاسمای خون با پلی‌وینیل پیرولیدون رقیق می‌شد، بنابراین زخمی‌های بیشتری می‌توانستند با ذخیره‌ی محدود پلاسمای خون، مداوا شوند.
02432464407-9
